استارتاپ سنگاپوری بازدهی 22.6 درصدی را برای ماژول خورشیدی پروسکایت به دست آورد

استارت‌آپ Singfilm Solar مستقر در سنگاپور که یکی از شاخه‌های دانشگاه ملی سنگاپور (NSU) است، اعلام کرد که به بازده تبدیل انرژی 22.6 درصدی برای پنل خورشیدی پروسکایت دست یافته است.

به گزارش www.pv-magazine-australia.com، نتیجه، که در نسخه 64 «جدول کارایی سلول خورشیدی» در Progress in Photovoltaics نیز گنجانده شده بود، توسط مرکز سنجش و آزمایش ملی صنعت PV چین (NPVM) تأیید شد.

مدیر اجرایی این شرکت و مدیر عامل شرکت گفت: «این ماژول‌ها از ساختار p-i-n استفاده می‌کنند که در آن لایه انتقال سوراخ نوع p در پایین، مستقیماً زیر لایه پروسکایت ذاتی و لایه انتقال الکترون نوع n در بالا قرار دارد. موسس، هو یی، به مجله pv گفت.

طراحی مینی ماژول ها شامل هشت سلول فرعی است که به صورت سری روی یک بستر 55 × 55 میلی متری متصل شده اند. یی گفت: “عرض هر سلول فرعی به دقت به 5.6 میلی متر بهینه سازی شده است تا از ضریب پر شدن بالا اطمینان حاصل شود که برای دستیابی به راندمان کلی بالا بسیار مهم است.” هر سلول فرعی در ماژول معیارهای عملکردی چشمگیر را با ولتاژ مدار باز 1.169 ولت، جریان اتصال کوتاه 25 میلی آمپر بر سانتی متر مربع و ضریب پر شدن 77.4 درصد نشان می دهد.

استارتاپ سنگاپوری

سلول‌های خورشیدی مورد استفاده برای این پنل به فناوری آماده‌سازی صنعتی شبه تکی اختصاصی این شرکت متکی هستند که طبق گزارش‌ها، تولید مداوم با توان بالا را روی بسترهای سخت و انعطاف‌پذیر بزرگ امکان‌پذیر می‌سازد.

یی بدون ارائه جزئیات فنی بیشتر گفت: «تست‌های سریع پیری دوام محصول تجاری را تأیید کرده است و ماژول‌های پروسکایت در اندازه تجاری Singfilm را به عنوان اولین دستگاهی که کارایی، پایداری و قابلیت ساخت بالا را ادغام می‌کند، معرفی کرد.

سلول‌های خورشیدی شبه مونو با سیلیکون ریخته‌گری بذری تولید می‌شوند که به‌عنوان سیلیکون کریستالی مونو یا شبه مونو نیز شناخته می‌شود. فرآیند ریختگی مونو امکان تولید مواد ویفر “مونو شبیه” را با استفاده از یک کوره پلی کریستالی اصلاح شده فراهم می کند و از سرمایه گذاری پرهزینه در ماشین آلات کشش شمش جلوگیری می کند. ویفرهای مونو ریخته گری کمتر در معرض نوترکیبی ناشی از نقص بور-اکسیژن هستند و از مزیت تخریب کمتر ناشی از نور برخوردارند.

در ماه فوریه، یک گروه تحقیقاتی بین‌المللی به سرپرستی یی با قرار دادن اکسیدهای قلع دوپه‌شده با آنتیموان نوع p (ATOx) همراه با کاربازول جایگزین متیل (Me-4PACz) به عنوان لایه‌ای بین جاذب پروسکایت و سوراخ، یک سلول خورشیدی پروسکایتی معکوس ساخت. لایه حمل و نقل (HTL). با این حال، این فناوری سلولی برای پنل خورشیدی پروسکایت مورد استفاده قرار نگرفت.

به گفته یی، این لایه میانی اختلاف کارایی بین سلول های پروسکایت کوچک و بزرگ را کاهش می دهد. علاوه بر این، او معتقد است که ATOx ممکن است به راحتی جایگزین اکسیدهای نیکل رایج (NiOx) به عنوان یک ماده انتقال سوراخ شود.