نقش استارت‌آپ‌های نوآور در حل مشکلات صنعتی و غیر صنعتی
استارت‌آپ‌ها نقشی محوری در تقویت و پیشبرد پیشرفت در کشورهای مختلف دارند. استارت آپ های نوآور اغلب در خط مقدم قرار دارند.
استارت‌آپ‌ها نوآور کسب‌وکارهایی هستند که به تازگی تأسیس شده‌اند یا ممکن است گسترش شرکت‌های موجود با ایده‌های جدید یا باشند.
آنها معمولاً توسط کارآفرینانی با هدف توسعه محصولات، خدمات یا مدل های تجاری تأسیس می شوند. در حالی که اهمیت کارآفرینان و شرکت های نوآور در اصلاح استفاده از منابع برای افزایش بهره وری از زمان انقلاب صنعتی در عمل ثابت شده است، و نقش حیاتی کارآفرینان و شرکت های کارآفرین از زمان کار شومپیتر به طور مفهومی جاودانه شده است.
استارتاپ ها در دو دهه اخیر به عنوان عوامل نوآوری و تغییرات مخرب که می توانند کل صنایع را متحول کنند برجسته شده اند. به ویژه با ظهور فناوری‌های دیجیتال و تحول دیجیتال، استارت‌آپ‌ها تخیل عمومی، تمرکز سیاست‌ها و توجه تحقیقات را به خود جلب کرده‌اند. مرحله کنونی انقلاب هوش مصنوعی این روند را بیشتر تشدید می کند.
استارت‌آپ‌های نوآور به دلیل توسعه ایده‌ها، فناوری‌ها و راه‌حل‌های جدید برای مشکلات مختلف صنعتی و غیر صنعتی شناخته می‌شوند.
ریسک کردن در محیط عدم اطمینان؛ یافتن سرمایه گذار؛ و شبکه سازی با استعدادها برای قرار دادن مشاغل خود در بازارهای قابل دوام. مشخصه این شرکت ها انگیزه رشد است، اغلب از نظر مقیاس پذیری و اختلال در صنایع مربوطه خود. کشورهایی که از طریق سیاست‌ها، بودجه، زیرساخت‌ها و برنامه‌های مربیگری از اکوسیستم‌های نوپا حمایت و پرورش می‌دهند، اغلب شاهد افزایش نوآوری و رشد اقتصادی هستند.
آنها استعداد، سرمایه گذاری و فن آوری های نوآور پیشرفته را جذب می کنند و در نهایت به آنها مزیت رقابتی در بازار جهانی می دهند. دانشگاه‌ها به‌عنوان مرزهای جدید، به‌ویژه پارک‌های علم یا نوآوری اطراف، نقش مهمی در این استراتژی برای ترویج استارت‌آپ‌ها ایفا می‌کنند.
البته، تأثیر بالقوه استارت آپ ها در رشد فناوری چیز جدیدی نیست. نقش پیشگام سیلیکون ولی از دهه 1950 به عنوان کانون موج های پی در پی در صنعت فناوری پیشرفته، سال ها توجه محققان و سیاست گذاران را به خود جلب کرده است.
چندین کشور تلاش کرده‌اند تا مجموعه‌ای از استارت‌آپ‌های نوآور، مؤسسات آکادمیک پیشرو و سرمایه‌گذاری خطرپذیر را تکرار کنند که باعث موفقیت سیلیکون ولی شده است. می توان شاهد چنین نسخه هایی از سیلیکون ولی در چین، تایوان، سنگاپور، هند، استرالیا و کره جنوبی بود.
در عین حال، به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است که نتایج در مناطق یا کشورها تحت تأثیر تأثیر متقابل سیاست ها، نهادها و سازمان هایی است که استارت آپ ها را با ساختارهای مشوق عمومی مختلف ترویج می کنند.
بنابراین افزایش استارتاپ، چه برای رشد و چه برای توسعه اجتماعی و انسانی، مستلزم اتخاذ دیدگاه سیستمی است. بازیگران این سیستم نوآور شامل دولت، موسسات دانشگاهی، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، شرکت‌های تاسیس شده و البته استارت‌آپ‌ها هستند.
ارتباط بین استارت‌آپ‌ها و اکوسیستم‌های نوآوری ملی
دولت‌ها و مقامات محلی اغلب با ایجاد محیط‌های نظارتی مطلوب، فراهم کردن زیرساخت‌ها، ارائه مشوق‌ها و تقویت همکاری بین ذینفعان، در پرورش این اکوسیستم‌ها نقش دارند.
یک اکوسیستم استارتاپ قوی نه تنها به استارت‌آپ‌ها سود می‌رساند، بلکه با پیشبرد پیشرفت‌های فناوری، افزایش رقابت‌پذیری و پرداختن به چالش‌های اجتماعی از طریق راه‌حل‌های خلاقانه، به اقتصاد گسترده‌تر کمک می‌کند. استارت‌آپ‌ها، به‌ویژه با رشدشان، در تقویت خود اکوسیستم نقش دارند.
آنها ممکن است سرمایه گذار، مربی یا همکار برای استارت آپ های جدیدتر شوند و چرخه ای از حمایت و رشد را در اکوسیستم ایجاد کنند.
با توجیه غلبه بر شکست بازار، سیاست‌های سنتی دولت تمایل دارند بر حمایت از تحقیق و توسعه در دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی تمرکز کنند تا «مرزهای بی‌پایان» ظرفیت انسانی را پیش ببرند.
به استثنای چند مورد، از جمله سیاست‌های حمایت از تحقیق و توسعه یا نوآوری، عموماً از سیاست‌های صنعتی جدا مانده‌اند و برخی از کشورها به‌کلی از سیاست‌های دوم اجتناب می‌کنند. با روی کار آمدن استارت‌آپ‌ها و تبدیل شدن به ابزارهای مهم مبتنی بر S&T و R&D، آنها به‌عنوان عرصه جداگانه‌ای برای اقدامات سیاستی پدیدار شدند.
سه عامل اصلی مورد توجه قرار می گیرد، یعنی سیستم ملی نوآوری (NIS) در یک کشور خاص که برای استارت آپ ها مرتبط است.
بیشتر بخوانید: مقررات جدید ویزا برای محافظت از فناوری استرالیا
اثرگذاری دولت و مؤسسات آکادمیک در توسعه استارت‌آپ‌های نوآور
استراتژی‌های نوآوری خاص که توسط کشورها در پرورش رشد استارت‌آپ‌ها در دهه گذشته بیان شده است. و نقش دولت و شرکت های تجاری از جمله سرمایه گذاری خطرپذیر. جای تعجب نیست که این توسعه چندین سوال را ایجاد کرده است:
- استارت آپ چیست (و نیست)؟ آیا همه استارت آپ ها لزوماً نوآور هستند
- آیا نقش یک استارت آپ نوآور توسعه فناوری است یا تجاری سازی آن یا هر دو؟
- آیا سیاست باید فقط بر استارت آپ های نوآور متمرکز شود یا همه استارت آپ ها؟ دولت چگونه استارت‌آپ‌هایی را که مستحق حمایت سیاست هستند، شناسایی می‌کند؟
- آیا مداخله سیاستی اصلاً ضروری است یا موارد دیگری وجود دارد که دولت باید برای ایجاد یک محیط مساعد برای استارت‌آپ‌ها اولویت‌بندی کند؟ آیا خط مشی راه اندازی الحاقی به سیاست تحقیق و توسعه یا سیاست صنعتی یا هر دو است؟ چگونه می توان سیاست های راه اندازی را با سایر سیاست های نوآوری ادغام کرد تا همکاری و یکپارچگی را تسهیل کند؟
- آیا سیاست دولت باید بر روی اقدامات حمایتی مستقیم مانند کمک‌های بلاعوض و یارانه‌ها متمرکز شود یا روی اقدامات غیرمستقیم مانند ترویج آموزش کارآفرینی، ایجاد محیطی مساعد برای کسب‌وکار، تسریع در انکوباتورهای تجاری و فناوری یا رفع موانع سرمایه‌گذاری فرشته یا سرمایه‌گذاری خطرپذیر؟
- نقش دانشگاه ها در ایجاد استارت آپ چیست؟ آیا سیاست‌های آموزشی ملی یا منطقه‌ای و چارچوب‌های نظارتی نیاز به اصلاح دارند تا دانشگاه‌ها بتوانند نقش محوری‌تری در ایجاد و رشد استارتآپ ایفا کنند؟
کشورهای مختلف به این موارد و مجموعه ای از پرسش های مرتبط به روش های بی شمار، تحت تأثیر ایدئولوژی، وابستگی به مسیر و اولویت های ملی، نگاه کرده اند.
جنبه‌های مرتبط شامل رشد و توسعه مهارت‌های کارآفرینی، تأمین مالی، سرمایه‌گذاری‌های جانبی از سوی شرکت‌ها، مؤسسات تحقیق و توسعه و دانشگاه‌ها، پارک‌های تحقیقاتی (و سایر اشکال تجمع یا هم‌محلی)، افزایش مقیاس و حقوق مالکیت معنوی است.
در این شماره ویژه، مجموعه‌ای از دانشمندان متخصص از سراسر جهان را گرد هم آورده‌ایم که تکامل استارت‌آپ‌ها را در جغرافیای مربوطه خود – استرالیا، برزیل، چین، هند، جمهوری کره، تایلند و ویتنام، به طور عمیق مطالعه کرده‌اند. .
برخی از این محققان بر روی موضوعات مفهومی تمرکز کرده‌اند (به عنوان مثال، چگونه می‌توان لنز سیستم‌های ملی نوآوری را با دیدگاه اکوسیستم استارتآپ مرتبط کنیم) در حالی که برخی دیگر بر اولویت‌های سیاست کشورهای مربوطه و نتایج از نظر شروع تمرکز کرده‌اند.
ایجاد و رشد. در حالی که رشد سریع استارت‌آپ‌ها در دهه گذشته یک موضوع مشترک در بین همه کشورهای مورد مطالعه است، برخی از روندهای مشترکی که در مقالات مشاهده می‌کنیم.
تکامل قوانین و چارچوب‌های جدید قانونی، نظارتی و توسعه‌ای است که بر ایجاد استارتآپ متمرکز شده‌اند. تأثیر عوامل زمینه‌ای بر سیاست‌ها و نتایج راه‌اندازی، و تغییرات منطقه‌ای و بخشی در رشد استارت‌آپ‌ها.
چالش‌ها و فرصت‌های رشد استارت‌آپ‌های نوآور در اکوسیستم‌های نوآوری
برخی از مقالات (استرالیا، برزیل و کره) به اقتصاد سیاسی سیاست‌های حمایت از نوآوری به طور کلی و استارت‌آپ‌ها به طور خاص اشاره می‌کنند. برخی دیگر با نقش دولت های فدرال و منطقه ای یا ایالتی مخالفت می کنند.
تغییر مکان سیاست‌های راه‌اندازی (در وزارت علوم و فناوری یا آموزش و پرورش یا صنعت یا از طریق گروه‌های ضربت بین‌بخشی یا مکانیسم‌های سازمانی دیگر) توسط بسیاری از نویسندگان برجسته شده است، در حالی که برخی نقش شرکت‌های بزرگ و انجمن‌های صنعتی را در توسعه شروع کار بررسی می‌کنند.
اکوسیستم بالا بسیاری از نویسندگان به دنبال این هستند که اکوسیستم نوپا در حال تکامل را با اکوسیستم‌های نوآوری منطقه‌ای و ملی گسترده‌تر مرتبط کنند و میزانی را که تا چه حد سیاست‌ها یکپارچه و سیستم‌گرا هستند به جای تکه‌تکه و موجودیت محور، بررسی کنند.
چالش‌های رشد و افزایش مقیاس، عوامل مشترک بسیاری از کشورهای مورد مطالعه برای مقالات این شماره هستند. و، موفق‌ترین استارت‌آپ‌ها از نظر ارزش‌گذاری، اغلب آن‌هایی هستند که به جای توسعه فناوری‌های پیشرفته، به دنبال فرصت‌های بازارهای نوظهور مانند فین‌تک و تحویل غذا هستند. در اینجا چند بینش قابل توجه به دست آمده از مطالعات موردی آورده شده است.
